από 
Oι Έλληνες πολιτκοί γνωρίζουν πως η εξουσία τους συνδέεται με την επιβίωση του νεοελληνικού κράτους και συνειδητά προσφέρουν θυσία στον αχόρταγο κι απαιτητικό βωμό του ένα – ένα τα κομμάτια του Ελληνισμού.
Κι αν θελήσουμε να είμαστε επιεικείς, αν θεωρήσουμε πως στέκουν κάποιες σκοπιμότητες, που έντεχνα προβάλλονται κάθε φορά που ένα τμήμα του Έθνους μας αφανίζεται κι ακόμα δεχθούμε πως η αδιαφορία για τον Ελληνισμό της Β. Ηπείρου, της Κωνσταντινούπολης της Κύπρου κ.λ.π., οφείλεται σε άγνοια και φυσική ανικανότητα, τότε ποιά σκοπιμότητα, πόση άγνοια και πόση ανικανότητα μπορούμε να δεχθούμε σαν αρκετή δικαιολογία, για την περιφρόνηση και την αδιαφορία, που επιδεικνύει το Ελληνικό κράτος σ’ ένα κομμάτι της Ελληνικής φυλής, που κατοικεί εντός των συνόρων του;
Στον ορεινό όγκο της Ροδόπης κατοικεί ένα από τα αρχαιότερα Ελληνικά φύλλα γνωστό σήμερα με την ονομασία ΠΟΜΑΚΟΙ. Υπολογίζεται ότι αριθμούν περισσότερους από 300.000 στο τμήμα που βρίσκεται σήμερα υπό Βουλγαρική κατοχή αν και οι Βούλγαροι προκειμένου να τους αφομοιώσουν έχουν μεταφέρει ένα τμήμα τους σε άλλες περιοχές της Βουλγαρίας. Εντός των Ελληνικών συνόρων πρέπει να βρίσκονται γύρω στις 35.000 ίσως και περισσότεροι Πομάκοι. Το γεγονός ότι υπήρξαν πάντοτε και παραμένουν ως σήμερα ορεσίβιος πληθυσμός, λειτούργησε θετικά για την διατήρηση της καθαρότητάς τους. Σήμερα όμως η ιδιότητά τους αυτή της απομόνωσης με την αμορφωσιά που συνεπάγεται, τείνει να τους εξαφανίσει μιας και τα ιστορικά γεγονότα των τελευταίων πέντε αιώνων οδήγησαν στην απώλεια της Εθνικής τους συνείδησης. Δύσκολη λεία για τις αρπακτικές διαθέσεις των εκάστοτε επιδρομέων και “φίλων” γειτόνων, που όμως χάνει σιγά – σιγά την αντοχή της με την βοήθεια της “αψόγου στάσεως” και την ανυπαρξία Εθνικής πολιτικής.
Περήφανοι και γενναίοι διατηρούν και σήμερα, όλα τα χαρακτηριστικά των αρχαίων προγόνων τους ΑΓΡΙΑΝΩΝ. Παρά το γεγονός πως οι ίδιοι δεν νοιώθουν ούτε Βούλγαροι, ούτε Τούρκοι, δύο επίκτητα στοιχεία τους διευκολύνουν το έργο της Βουλγαρικής και της Τουρκικής προπαγάνδας σε δυνδυασμό με την αποχή και την ανοχή των εκάστοτε Ελληνικών κυβερνήσεων :
1ον) Η γλώσσα τους: Κράμα Βουλγαρικών, Ελληνικών και Τουρκικών λέξεων. Μια γλώσσα χωρίς γραπτά μνημεία και ιστορική εξέλιξη, αφού δεν είναι παρά αποτέλεσμα των πολλών επιδρομών και
2ον) Η θρησκεία τους: Μουσουλμάνοι.
Το 1204 που κατελήφθη η Κωνσταντινούπολη από τους Φράγκους, η Βούλγαροι εκμεταλλεύτηκαν το κενό εξουσίας που δημιουργήθηκε και κατέλαβαν την περιοχή της Ροδόπης και για έναν περίπου αιώνα αλώνιζαν ανενόχλητοι στην περιοχή. Οι βιαιότητες κι η σκληρότητα που χρησιμοποίησαν οι Βούλγαροι την περίοδο εκείνη προκειμένου να εκβουλγαρίσουν τους Ροδοπαίους, είχε σαν αποτέλεσμα το σημερινό γλωσσικό ιδίωμα των ΠΟΜΑΚΩΝ.
Όμως η γλώσσα, σαν επίκτητο στοιχείο δεν αποτελεί απόδειξη για την καταγωγή ενός λαού. Τα γλωσσικά στοιχεία μπορούν να χρησιμοποιούνται μόνον σε συνδυασμό με τα υπόλοιπα ανθρωπολογικά, ιστορικά, αρχαιολογικά, λαογραφικά κ.α. στοιχεία. Παρ’ όλα αυτά το μικτό γλωσσικό ιδίωμα των Πομάκων περιέχει ένα ισχυρότατο τεκμήριο της Ελληνικότητάς τους.
Οι Βουλγαρικές λέξεις αποτελούν περίπου το 50% της ιδιόμορφης αυτής λαλιάς, το 10-15% οι Τουρκικές κι ένα αρκετά μεγάλο ποσοστό αποτελούν οι Ελληνικές. Το αξιοσημείωτο είναι, ότι ενώ οι Βουλγαρικές και Τουρκικές λέξεις στην πλειοψηφία τους είναι ουσιαστικά που δηλώνουν αντικείμενα, το μεγαλύτερο ποσοστό των Ελληνικών λέξεων είναι ρήματα, πολλά δε εξ’ αυτών αρχαία Ελληνικά ρήματα, γεγονός που δείχνει πως δεν μπορεί να προσετέθησαν στην γλώσσα τους τους νεώτερους χρόνους.
Παράδειγμα ρημάτων
Αρέσβαμ – αρέσκομαι
Αφορίσβαμ - αφορίζω
Ζαπεικασούβαμ – απεικάζω
Παταξάμ – Πατάσσω
Πραξούβαμ - πράττω
Παράδειγμα ουσιαστικών
Παίπελ – παιπάλη
πεντεψία – παίδευση
πέλκα – πέλεκυς
έντρο – αδρός
Πέρα από αυτό μια συστηματικώτερη μελέτη της Πομακικής γλώσσας, έδειξε πως οι Ελληνικές λέξεις αποτελούν τον κορμό, την σπονδυλική της στήλη, τα ρήματα προέρχονται από τον αόριστο της υποτακτικής με προσθήκη της κατάληξης (-αμ) π.χ. δέχομαι – εδεξάμην – ντέξαμ κ.λ.π., γεγονός που αποκλείει να είναι δάνεια ενσωματωμένα στην Βουλγαρική. Αντίθετα είναι υπολείματα της διαλέκτου που χρησιμοποιούσαν οι αρχαίοι Έλληνες της Θράκης.
Ωστόσο οι Βούλγαροι δεν παρέλειψαν να δημιουργήσουν μια τεχνητή γραπτή γλώσσα για τους ΠΟΜΑΚΟΥΣ τυπώνοντας και σχετικά εγχειρίδια στα Σκόπια, όπου κατά την γνωστή και πολυσυζητημένη άποψή τους βρίσκεται η έδρα του “Μακεδονικού κράτους”.
Σε ότι αφορά την Βουλγαρία και για να μην ταράξουμε τους φίλους γείτονές μας, το Ελληνικό κράτος προτίμησε την σιωπή. Σε ότι αφορά τους ΠΟΜΑΚΟΥΣ το Ελληνικό κράτος φρόντισε να παραμείνουν αμόρφωτοι επί σειρά ετών, ενώ στην συνέχεια τους στέλνει σε κοινά μειονοτικά σχολεία με τους Τουρκογενείς της Ροδόπης. Στην πλειοψηφία τους οι Πομάκοι διδάσκονται σε ιδιωτικά σχολεία την Τουρκική, μένοντας έξω από το Ελληνικό σύστημα παιδείας που θα τους επέτρεπε την βαθμιαία προσαρμογή στις συνθήκες της Ελληνικής κοινωνίας. Διοχετεύονται κατ’ αυτόν τον τρόπο στην Τουρκία, απ’ όπου επιστρέφουν ανθελληνικά διαμορφωμένοι. Το 1955 κατόπιν συμφωνίας μεταξύ Ελλάδος – Τουρκίας το Ελληνικό κράτος έδωσε εντολή στον επιθεωρητή των Μουσουλμανικών σχολείων Δυτικής Θράκης, να προχωρήσει στην δημιουργία τοπικών συνεδρίων ΠΟΜΑΚΩΝ διδασκάλων με στόχο την υιοθέτηση της Λατινικής γραφής. Ο σχεδιασμός ολοκληρώθηκε το 1973 μετά την επίσκεψη του Τούρκου πρέσβυ Κ. Gurum στην Δυτική Θράκη. Η επιβολή της Λατινικής γλώσσας διευκολύνει σήμερα αφάνταστα την Τουρκική προπαγάνδα και τον εκτουρκισμό των ΠΟΜΑΚΩΝ.
Ποια άγνοια, ποιά ηλιθιότητα και ποιά σκοπιμότητα μπορεί να δικαιολογήσει σήμερα τον αφελληνισμό των αρχαιοτέρων κατοίκων της Θράκης;
