από 
Το παιδακι αυτό περιφέρεται σε τοίχους ανωμαλων προϊόντων της ορθόδοξης δογματικής θρησκείας ακολουθούμενο από λόγια αγάπης και χαράς....Το καημένο το Σερβάκι δεν γνώριζε ότι για να φάει ένα κομμάτι ψωμί δεν έπρεπε μονο να φιλήσει και να προσκυνήσει μια εικόνα αλλα θα πρέπει να γίνει και το παράδειγμα της ντροπής...Δίχως κανέναν ενδοιασμό τα δογματικά μιάσματα περιφέρουν ως τρόπαιο το καημένο κοριτσάκι, δεν βλέπουν ότι το καταστρέφουν, το καταστρέφουν πνευματικά και ψυχολογικά διότι αύριο αυτό το κοριτσάκι θα είναι μια κοπέλα με κομμένα τα φτερά φυλακισμένη σε μια ανύπαρκτη κόλαση με έναν αιώνιο φόβο για το οτιδήποτε σκέφτεται και κάνει, γαλουχούμενη σε ένα δόγμα σκοτεινό σε έναν φόβο απερίγραπτο που θα το μεταφέρει με την σειρά της στα παιδιά της. Δεν θα καταφέρει ποτε να αναζητήσει την γνώση και δεν θα μπορεί ποτε να κατανοήσει το μυστήριο της ζωής. Δεν θα εξεγείρετο ποτε εναντίων σε οτιδήποτε άδικο διότι θα έχει το εμφύτευμα του χριστιανικού <<έχει ο θεός>> και του <<όλα ο θεός τα επιτρέπει για να μας δοκιμάσει>>. Είναι απάνθρωπο και αδιανόητο πλέον στον εικοστό πρώτο αιώνα να επιβάλουμε τον μεσαίωνα και μάλιστα σε αθώα και αγνά πλάσματα...Δυστυχώς αυτά τα φαινόμενα θα αυξάνονται όσο αυξάνονται οι Έλληνες στο θρήσκευμα, κάποτε μας φοβόντουσαν και μας καταστρέψανε πλέον που χάνουν δύναμη δεν βρίσκουν όπλο για να επαναλάβουν το έγκλημα οποτε και το μονο που μπορούν να κάνουν είναι να εγκλιματίζουν από μικρά παιδιά αυριανούς στρατιώτες...Έσεται ήμαρ όμως σαν από θαύμα αφυπνίζονται οι Έλληνες και γενικά η ανθρωπότητα μονη της...τυχαίο....
