από 
Μια από τις πρώτες θεότητες που γεννήθηκαν από το Χάος.
Η Νύχτα θεωρείται μια από τις πρώτες θεότητες που αναδύθηκαν από το Χάος. Από την ένωσή της με τον αδερφό της, το Έρεβος, γεννήθηκαν ο Αιθέρας και η Ημέρα, αλλά αργότερα απέκτησε και άλλα παιδιά χωρίς αρσενική συμβολή. Σύμφωνα με κάποιους μύθους, τα παιδιά της ήταν επίσης η Απάτη, το Γήρας, οι Κήρες, ο Μώμος (ψόγος, μομφή) και η Φιλότητα (στοργή, τρυφερότητα), τα περισσότερα από τα οποία κατοικούσαν στον Κάτω κόσμο. Σε ορισμένες αρχαίες ελληνικές πηγές, η Νύχτα προϋπάρχει ακόμα και του Χάους. Οι Ορφικοί ύμνοι περιγράφουν τη Νύχτα ως θεά με εντυπωσιακά μαύρα φτερά που την ημέρα ζούσε στον Κάτω κόσμο και έβγαινε έξω μόνο όταν έπεφτε το σκοτάδι. Έσμιξε με τον Άνεμο και γέννησε ένα αργυρό αυγό μέσα στους κόλπους του Σκότους. Επίσης, η Νύχτα θεωρείται ότι έχει προφητική δύναμη, μια ιδιότητα της Γαίας. Στην Ιλιάδα του Ομήρου, η Νύχτα «που υποτάσσει τα πάντα» είναι η μόνη θεά που φοβάται ο Δίας. Κάποτε ο Ύπνος από παράκληση της Ήρας, κοίμισε το Δία και ενώ κοιμόταν, ξέσπασε φοβερή καταιγίδα που παρέσυρε μακριά από την πορεία του το καράβι του ήρωα Ηρακλή. Μόλις ξύπνησε ο Δίας, απείλησε να τιμωρήσει τον Ύπνο ρίχνοντάς τον στη σκοτεινή άβυσσο του Ερέβους. Όταν όμως ο Ύπνος κατέφυγε στην αγκαλιά της Νύχτας, ο Δίας αναγκάστηκε να πάρει πίσω την απειλή του, επειδή δεν τολμούσε να θυμώσει την ισχυρή θεά.
Ξυπόλυτη γυρνά, αρχαία Θεά ,ιερή.
Θηλυκό Θεϊκό,αιώνια ερωτικό
με μυρωδιές μαγικές
και ιαχές μυστικές
κορμί γυμνό παραδίνει
στον εραστή Ουρανό.
Σμίγουν βουβά
και σαν γυναίκα γεννά
στου χρόνου το άρμα
φωτεινά πρωινά.
Με της Στύγας τα αθάνατα νερά ξεδιψά
κι αέναη τριγυρνά
της γης στεναγμούς καταπίνει
και το θάνατο νέκταρ κερνά.
Και καθώς τον μεθά
το χρώμα του κλέβει
και ντύνει μ αυτό
των εραστών μυστικά.
Το κόσμο γυρνά κι ερωτικά φιλιά
σα ζητιάνα μαζεύει
στου εραστή του Ουρανού την καρδιά
σαν άστρα κεντά
και τον πλανεύει.
Κι όταν γυμνή κολυμπά
στου εραστή του Ουρανού τα πελάγη
αυτός την κοιτάζει
και τα άστρα φιλιά
στο γυμνό της κορμί
μαγεμένος μοιράζει.
Νύχτα Θεά...
το σκοτάδι να απλώνεις
για να ζει η αγάπη
που η μέρα σκοτώνει...
