από Η ιστοριούλα λαμβάνει χώρο κοντά στο τζάκι με τον παππού , τον εγγονό και την μαμά .
Ο εγγονός : = Τι θα πει κοινωνία , παππού ;
Ο παππούς : = το άθροισμα πολλών ανθρώπων που δέχτηκαν να ζούνε σε ένα σύνολο με ίσες υποχρεώσεις και ίσα δικαιώματα για όλους , εγγονέ μου.
Ο εγγονός : = Καλά ρε παππού και πως καθορίζονται τα δικαιώματα και η υποχρεώσεις :
Ο παππούς : = Με την παιδεία , εγγονέ μου .
Ο εγγονός : = Τι θα πει παιδεία , παππού ;
Ο παππούς : = Το καλούπι που εντάσσει τους ανθρώπους από νηπιακή ηλικία στο υπάρχον κοινωνικό σύνολο , εγγονέ μου .
Ο εγγονός : = Και ποιός το έφτιαξε αυτό το καλούπι , ρε παππού ;
Ο παππούς : = Η ιστορία , εγγονέ μου, η ιστορία .
Ο εγγονός : = Και από πού πηγάζει αυτή η ιστορία , ρε παππού ;
Ο παππούς : = Από το έθος της ρίζας του κάθε λαού , εγγονέ μου.
Ο εγγονός : = Και που μπορεί κανείς να μάθει το έθος της ρίζας του , ρε παππού ;
Ο παππούς : = Στο σχολείο , εγγονέ μου , στο σχολείο .
Ο εγγονός : = Στο σχολείο μιλούν για την ρωμιοσύνη και για τον χριστούλι από την Ιουδαία , δεν μιλούν για έθος και για ρίζα , πλάκα μου κάνεις ρε παππού ;
Ο παππούς : = Δεν φταίω εγώ , εγγονέ μου , οι καλουπατζήδες φταίνε .
Σ ΄ αυτό το σημείο επεμβαίνει η μαμά και φωνάζει απ ΄ την κουζίνα.
Η μαμά : = Έλα – έλα Αλέξανδρε φτάνει πια μην ζαλίζεις τον παππού με σαχλαμάρες .
Ο εγγονός : = Δεν τον ζαλίζω εγώ , μαμά , το κρασί τον ζαλίζει .
Με ψιθυριστή φωνή και κλείνοντας το μάτι λέει ο παππούς στον εγγονό : = Αλέξανδρε πάνε κάτω στο κατώι γέμισε το κανάτι και φέρε το με τρόπο μην πάρει χαμπάρι η …….. ιερά εξέταση .
Χαμογελώντας πονηρά ο εγγονός παίρνει το κανάτι και φεύγει .
Σκουπίζοντας τα χέρια στην ποδιά της έρχεται η μαμά και βάζει της φωνές στον παππού:
Η μαμά : = Καλά ρε γέρο ξεκούτη τι είναι αυτά που μαθαίνεις στο παιδί ;
Ο παππούς : = Κατ ΄ αρχήν δεν είναι σωστή αυτή η έκφραση (παιδί) που χρησιμοποιείς για να εννοήσεις τον Αλέξανδρο , η σωστή έκφραση είναι «στο τέκνον μου» , διότι «παιδί» σημαίνει ένα νεογνό άτομο που εκπαιδεύεται στην «παιδεία» της υπαρχούσης κοινωνίας για να ενταχθεί ως ώριμος πλέον πολίτης της , αυτό είναι το νόημα της λέξεως «παιδεία» ασχέτως αν η ρωμιοσύνη ,που πιστεύεις εσύ , έχει ποδοπατήσει τόσο υψηλά και ευαίσθητα νοήματα .
Η μαμά : = Τι λες ρε κολασμένε καλά λένε πως το κρασί και η μέθη του βγήκανε από την κόλαση .
Εκείνη την στιγμή ακούγεται η πόρτα και μπαίνει μέσα ο Αλέξανδρος με το ένα χέρι του πίσω στην πλάτη κρύβοντας το κανάτι .
Σκοτεινιασμένη και βλοσυρή η μαμά φεύγει για την κουζίνα .
Ο Αλέξανδρος κάθεται πάλι κοντά στον παππού και του λέει .
Ο εγγονός : = Καλά ρε παππού εσένα ποιος σου είπε για έθος και ρίζα ;
Ο παππούς : = Το κρασί , εγγονέ μου , το κρασί . Για να ακούσεις τη φωνή του όταν το πίνεις δεν πρέπει να ακούς κανέναν άλλο θόρυβο και να έχεις στο νου σου την εικόνα με της γκρεμοτσακισμένες πέτρες απ ΄ τους χώρους που η ταμπέλες γράφουν «Αρχαιολογικό μνημείο» . Ρίχνοντας λίγο κρασί στην ρίζα κάποιας τέτοιας πέτρας και θαυμάζοντας αληθινά την τέχνη και τον κόπο που αφιέρωσε ο καλλιτέχνης που την έφτιαξε , τότε σου μιλάει το κρασί και όταν το χώμα μουσκέψει καταλαβαίνει ο καλλιτέχνης που την έφτιαξε πως πίνεις στην υγειά του και ας μην τον ξέρεις και ας μη ζει .
Ο εγγονός : = καλά ρε παππού είναι λογικό αυτό ;
Ο παππούς = βεβαίως και είναι λογικό άλλωστε το γράφουν και η ταμπέλες «Αρχαιο-λογικό μνημείο» αλλιώς θα γράφανε σκέτο «Αρχαίο μνημείο» …. Χρ χρ χρ χρ χρ χρ .
Ο εγγονός : = έ παππού ξύπνα να μου πεις κι ΄ άλλα κοιμήθηκες ;
Ο παππούς : = χρ χρ χρ χρ χρ
Ο εγγονός : = Τι θα πει κοινωνία , παππού ;
Ο παππούς : = το άθροισμα πολλών ανθρώπων που δέχτηκαν να ζούνε σε ένα σύνολο με ίσες υποχρεώσεις και ίσα δικαιώματα για όλους , εγγονέ μου.
Ο εγγονός : = Καλά ρε παππού και πως καθορίζονται τα δικαιώματα και η υποχρεώσεις :
Ο παππούς : = Με την παιδεία , εγγονέ μου .
Ο εγγονός : = Τι θα πει παιδεία , παππού ;
Ο παππούς : = Το καλούπι που εντάσσει τους ανθρώπους από νηπιακή ηλικία στο υπάρχον κοινωνικό σύνολο , εγγονέ μου .
Ο εγγονός : = Και ποιός το έφτιαξε αυτό το καλούπι , ρε παππού ;
Ο παππούς : = Η ιστορία , εγγονέ μου, η ιστορία .
Ο εγγονός : = Και από πού πηγάζει αυτή η ιστορία , ρε παππού ;
Ο παππούς : = Από το έθος της ρίζας του κάθε λαού , εγγονέ μου.
Ο εγγονός : = Και που μπορεί κανείς να μάθει το έθος της ρίζας του , ρε παππού ;
Ο παππούς : = Στο σχολείο , εγγονέ μου , στο σχολείο .
Ο εγγονός : = Στο σχολείο μιλούν για την ρωμιοσύνη και για τον χριστούλι από την Ιουδαία , δεν μιλούν για έθος και για ρίζα , πλάκα μου κάνεις ρε παππού ;
Ο παππούς : = Δεν φταίω εγώ , εγγονέ μου , οι καλουπατζήδες φταίνε .
Σ ΄ αυτό το σημείο επεμβαίνει η μαμά και φωνάζει απ ΄ την κουζίνα.
Η μαμά : = Έλα – έλα Αλέξανδρε φτάνει πια μην ζαλίζεις τον παππού με σαχλαμάρες .
Ο εγγονός : = Δεν τον ζαλίζω εγώ , μαμά , το κρασί τον ζαλίζει .
Με ψιθυριστή φωνή και κλείνοντας το μάτι λέει ο παππούς στον εγγονό : = Αλέξανδρε πάνε κάτω στο κατώι γέμισε το κανάτι και φέρε το με τρόπο μην πάρει χαμπάρι η …….. ιερά εξέταση .
Χαμογελώντας πονηρά ο εγγονός παίρνει το κανάτι και φεύγει .
Σκουπίζοντας τα χέρια στην ποδιά της έρχεται η μαμά και βάζει της φωνές στον παππού:
Η μαμά : = Καλά ρε γέρο ξεκούτη τι είναι αυτά που μαθαίνεις στο παιδί ;
Ο παππούς : = Κατ ΄ αρχήν δεν είναι σωστή αυτή η έκφραση (παιδί) που χρησιμοποιείς για να εννοήσεις τον Αλέξανδρο , η σωστή έκφραση είναι «στο τέκνον μου» , διότι «παιδί» σημαίνει ένα νεογνό άτομο που εκπαιδεύεται στην «παιδεία» της υπαρχούσης κοινωνίας για να ενταχθεί ως ώριμος πλέον πολίτης της , αυτό είναι το νόημα της λέξεως «παιδεία» ασχέτως αν η ρωμιοσύνη ,που πιστεύεις εσύ , έχει ποδοπατήσει τόσο υψηλά και ευαίσθητα νοήματα .
Η μαμά : = Τι λες ρε κολασμένε καλά λένε πως το κρασί και η μέθη του βγήκανε από την κόλαση .
Εκείνη την στιγμή ακούγεται η πόρτα και μπαίνει μέσα ο Αλέξανδρος με το ένα χέρι του πίσω στην πλάτη κρύβοντας το κανάτι .
Σκοτεινιασμένη και βλοσυρή η μαμά φεύγει για την κουζίνα .
Ο Αλέξανδρος κάθεται πάλι κοντά στον παππού και του λέει .
Ο εγγονός : = Καλά ρε παππού εσένα ποιος σου είπε για έθος και ρίζα ;
Ο παππούς : = Το κρασί , εγγονέ μου , το κρασί . Για να ακούσεις τη φωνή του όταν το πίνεις δεν πρέπει να ακούς κανέναν άλλο θόρυβο και να έχεις στο νου σου την εικόνα με της γκρεμοτσακισμένες πέτρες απ ΄ τους χώρους που η ταμπέλες γράφουν «Αρχαιολογικό μνημείο» . Ρίχνοντας λίγο κρασί στην ρίζα κάποιας τέτοιας πέτρας και θαυμάζοντας αληθινά την τέχνη και τον κόπο που αφιέρωσε ο καλλιτέχνης που την έφτιαξε , τότε σου μιλάει το κρασί και όταν το χώμα μουσκέψει καταλαβαίνει ο καλλιτέχνης που την έφτιαξε πως πίνεις στην υγειά του και ας μην τον ξέρεις και ας μη ζει .
Ο εγγονός : = καλά ρε παππού είναι λογικό αυτό ;
Ο παππούς = βεβαίως και είναι λογικό άλλωστε το γράφουν και η ταμπέλες «Αρχαιο-λογικό μνημείο» αλλιώς θα γράφανε σκέτο «Αρχαίο μνημείο» …. Χρ χρ χρ χρ χρ χρ .
Ο εγγονός : = έ παππού ξύπνα να μου πεις κι ΄ άλλα κοιμήθηκες ;
Ο παππούς : = χρ χρ χρ χρ χρ
