από Σε αντίθεση με τους σύγχρονους Έλληνες οι "αρχαίοι ημών" όπως προκύπτει από την μυθολογία και τα κείμενά τους, δεν ήταν και τόσο σνομπ με τους "αλλοδαπούς" της εποχής τους. Θεωρούσαν όσους πάνω κάτω λαούς ήξεραν περίπου συγγενικούς! Έχοντας επίγνωση βέβαια της πολιτιστικής τους ιδιαιτερότητας, θεωρούσαν "βάρβαρους" και "ανδράποδα" αυτούς που υποτάσσονταν σε τυράννους, βασιλιάδες και μάγους. Φυσικά υπήρχαν και τότε οι λεβέντες που θεωρούσαν εκ φύσεως λαούς γεννημένους ως δούλους. Επίσης δεν μπορούν να αγνοηθούν οι "αυστηροί κώδικες ιθαγένειας" και οι διακριτές τάξεις πολιτών στις πόλεις, όμως σε αρκετές περιπτώσεις χωρίς πρόβλημα πολιτογραφούνταν δούλοι και μέτοικοι όταν υπήρχε ελλάτωση πληθυσμού των πολιτών. Ύψιστης σημασίας ήταν η επιβίωση της Πόλης, της κοινότητας. Πρακτική σκέψη δηλαδή και όχι μίζερες ηλιθιότητες. Σε γενικές γραμμές ο ελληνικός πολιτισμός και τρόπος ζωής είχε διαδοθεί ειρηνικά αιώνες πριν τον Μεγαλέξανδρο σε όλη σχεδόν τη Μεσόγειο. Δηλαδή ελεύθερα κάποιος επέλεγε να ζει όπως οι Έλληνες, χωρίς κανενός είδους επιβολή.
Έλληνες πρόγονοι ιστορικών λαών. Έχουμε και λέμε:
- Ο Λατίνος γενάρχης των Λατίνων, ήταν γιος του Οδυσσέα και της Κίρκης.
- Ο Περσέας απόκτησε, με την Ανδρομέδα, εφτά παιδιά : τον Πέρση, τον Αλκαίο, τον Σθένελο, τον Έλειο, τον Γοργοφόνη και τον Ηλεκτρύωνα. O Πέρσης του Περσέα φέρεται και ως ο γενάρχης των Περσών.
- Ο βασιλιάς της Αθήνας Αιγέας και η Μήδεια απέκτησαν το Μήδο, γενάρχη των Μήδων.
- Επίσης ο Ηρακλής στα ταξίδια απέκτησε πολλούς γιους τον Γαλάτη, τον Κέλτη, τον Σκύθη και άλλους.
- Ο Ιάσων έχτισε πόλεις στο Δούναβη κατά την επιστροφή του απο την Αργοναυτική Εκστρατεία, π.χ. η Λιουμπλιάνα είναι δικό του κτίσμα :-)
- Ο Ιταλός ήταν εγγονός του Μίνωα
- Ο Ιλλυριός ήταν ο τελευταίος γιος του Κάδμου (ιδρυτή της Θήβας) και της Αρμονίας.
- Ο Φοίνιξ ήταν γιος του Αγήνορα και αδελφός του Κάδμου, γενάρχης των Φοινίκων. Ο Αγήνορας ήταν γιος του Ποσειδώνα και της Λιβύης.
Ο Μέμνων βασιλιάς των Αιθιόπων ήταν ανηψιός του Πριάμου... και ο παλαιότερος Κηφέας ήταν και αυτός συμπέθερος (πατέρας της Αδρομέδας γυναίκας του Περσέα) ... :-)
- Ο Ουδαίος ένας από τους 5 Σπαρτούς του Κάδμου αναφέρεται σαν ιδρυτής της Ιουδαίας. Υπάρχει και η Βίβλος που μιλάει για υποτιθέμενη συγγένεια Ιουδαίων και Σπαρτιατών και ανταλλαγές επιστολών. Βέβαια η μονοθεϊστική θρησκοληψία των Ιουδαίων της ρωμαϊκής εποχής, τους καθιστούσε περίγελο των λαών της Μεσογείου κάποτε. Ο Πλούταρχος περιλαμβάνει κάποια σχετικά ανέκδοτα.
- Ο Ιαπετός ταυτίζεται με τον Ιάφεθ γιο του Νώε της Π.Δ. Είναι πατέρας του Προμηθέα και παππούς του Δευκαλίωνα (γενάρχη των Ελλήνων)
κλπ
Και τους Κινέζους ή τους ιθαγενείς της Αμερικής αν γνώριζαν οι αρχαίοι Έλληνες, συγγενείς θα τους έβγαζαν. Με βάση την μυθολογία των αρχαίων Ελλήνων υπάρχει και η σύγχρονη εκδοχή που βγάζει τους Έλληνες γενάρχες όλης της ανθρωπότητας. Όπως επίσης και η μανιχαϊστική αντίληψη για τους κακούς απογόνους του Κρόνου, του Ιαπετού (Ίακχου-Ιακβέ), Προμηθέα, Κάδμου που σχετίζονται με τον γνωστό λαό της Μέσης Ανατολής.
Επίσης καλο θα ήταν να αναφέρουμε για την φιλοξενία των αρχαίων ελλήνων προς τους ξένους.
Οι Αρχαίοι Έλληνες τη θεωρούσαν ύψιστη αρετή και την είχαν θεοποιήσει. Ο ξένος προστατευόταν από τον Ξένιο Δία, την Αθηνά Ξενία και από τους Διόσκουρους Κάστωρ και Πολυδεύκη. Υπήρχε θεία απαίτηση για την περιποίηση των ξένων και εθεωρείτο αμάρτημα η κακή αντιμετώπισή τους. Η φιλοξενία ακολουθούσε μία ιεροτελεστία και παρέχονταν σε κάθε ξένο, ο οποίος ανεξάρτητα από την τάξη που ανήκε, μπορούσε να μείνει σε ειδικό δωμάτιο στον "ξενώνα". Η φιλοξενία είχε σημαντική κοινωνική δύναμη, διότι μπορούσε να συνδέσει άτομα οποιασδήποτε τάξης, ακόμη και απλούς πολίτες με βασιλιάδες. Στα χρόνια του Ομήρου, σε όποιο σπίτι και αν πήγαινε ένας ξένος, θα έβρισκε φιλοξενία. Κάτι τέτοιο αφορούσε όλες τις Πόλεις Κράτη της Ελλάδας, αν και οι Θεσσαλοί και οι Αθηναίοι φημίζονταν ειδικά για τα φιλόξενά τους αισθήματα. Ο ξένος βέβαια της εποχής του Ομήρου δεν ήταν τουρίστας, αλλά αγγελιοφόρος, εξόριστος, ταξιδιώτης, κλπ.
Η αποδοχή ενός ξένου για φιλοξενία λεγόταν «εστιάν» ή «ξενίζειν» ή «ξενοδοχείν». Ο ξένος με την άφιξή του έκανε ευχές στην οικογένεια που τον φιλοξενούσε και στην αναχώρηση δεχόταν δώρα. Όταν εμφανιζόταν ένας ξένος, ο κύριος του σπιτιού ή στην περίπτωση σύμφωνα με τους αρχαίους Έλληνες «ξενοδόχος» ή «στεγανόμος», ή «εστιοπάμμων» ή «ναύκληρος», τον προσκαλούσε στο σπίτι του και παρέθετε γεύμα προς τιμή του.
Η πρόσκληση σε γεύμα λεγόταν «επί ξενία καλείν». Ο ξένος μετά από το καθιερωμένο λουτρό, φορούσε τα πολυτελή ενδύματα που του προσέφερε ο οικοδεσπότης και στη συνέχεια καθόταν τιμητικά σε θρόνο. Το γεύμα συνήθως διαρκούσε πολύ, ενώ στη συζήτηση συμμετείχε και η οικοδέσποινα. Ο ξένος μετά από τα γεύματα έλεγε κάποια ιστορία ή κάποιο ανέκδοτο. Στην περίπτωση που κάποια ημέρα της φιλοξενίας δεν έτρωγε μαζί με τον ξενοδόχο του, τότε αυτός του έστελνε τρόφιμα στον ξένο του.
Αυτά συν έλληνες προς αποκατάσταση της ιστορίας όπου πολλοί <<πατριώτες>> ως ένδειξη του πατριωτισμού τους δεν σταματούν να διατυμπανίζουν τα ρατσιστικά τους ένστικτα κάτι το οποιο είναι εναντίον της ελληνικής φιλοσοφίας!
Και φυσικά ορισμένοι θα προτρέξουν να πουν ως ημιμαθείς ότι οι αρχαίοι έλληνες θεωρούσαν ξένους τους έλληνες από άλλες πολλοίς κράτη και όχι τους αλλόφυλους όπου κατά την δικη τους εκδοχή ονόμαζαν βαρβαρους. Δυστυχώς για αυτούς βαρβαροι ονόμαζαν κοινωνίες όπου δεν είχαν ούτε τα βασικά ενός πολιτισμούς...με το εμπόριο οι έλληνες γνώρισαν πολλούς διαφορετικούς λαούς όπου σε σημερινά ευρήματα βρίσκουμε την ελληνική επιρροή όπου δέχτηκαν και οι έλληνες τους ονόμαζαν ξένους και όχι βαρβαρους!
Πηγές:
Montibus descendum
ελληνων φιλοσοφια
Ομηρου οδύσσεια
Ομηρου ιλιάδα
Ηρόδοτος
Αθηνοκλής
Έλληνες πρόγονοι ιστορικών λαών. Έχουμε και λέμε:
- Ο Λατίνος γενάρχης των Λατίνων, ήταν γιος του Οδυσσέα και της Κίρκης.
- Ο Περσέας απόκτησε, με την Ανδρομέδα, εφτά παιδιά : τον Πέρση, τον Αλκαίο, τον Σθένελο, τον Έλειο, τον Γοργοφόνη και τον Ηλεκτρύωνα. O Πέρσης του Περσέα φέρεται και ως ο γενάρχης των Περσών.
- Ο βασιλιάς της Αθήνας Αιγέας και η Μήδεια απέκτησαν το Μήδο, γενάρχη των Μήδων.
- Επίσης ο Ηρακλής στα ταξίδια απέκτησε πολλούς γιους τον Γαλάτη, τον Κέλτη, τον Σκύθη και άλλους.
- Ο Ιάσων έχτισε πόλεις στο Δούναβη κατά την επιστροφή του απο την Αργοναυτική Εκστρατεία, π.χ. η Λιουμπλιάνα είναι δικό του κτίσμα :-)
- Ο Ιταλός ήταν εγγονός του Μίνωα
- Ο Ιλλυριός ήταν ο τελευταίος γιος του Κάδμου (ιδρυτή της Θήβας) και της Αρμονίας.
- Ο Φοίνιξ ήταν γιος του Αγήνορα και αδελφός του Κάδμου, γενάρχης των Φοινίκων. Ο Αγήνορας ήταν γιος του Ποσειδώνα και της Λιβύης.
Ο Μέμνων βασιλιάς των Αιθιόπων ήταν ανηψιός του Πριάμου... και ο παλαιότερος Κηφέας ήταν και αυτός συμπέθερος (πατέρας της Αδρομέδας γυναίκας του Περσέα) ... :-)
- Ο Ουδαίος ένας από τους 5 Σπαρτούς του Κάδμου αναφέρεται σαν ιδρυτής της Ιουδαίας. Υπάρχει και η Βίβλος που μιλάει για υποτιθέμενη συγγένεια Ιουδαίων και Σπαρτιατών και ανταλλαγές επιστολών. Βέβαια η μονοθεϊστική θρησκοληψία των Ιουδαίων της ρωμαϊκής εποχής, τους καθιστούσε περίγελο των λαών της Μεσογείου κάποτε. Ο Πλούταρχος περιλαμβάνει κάποια σχετικά ανέκδοτα.
- Ο Ιαπετός ταυτίζεται με τον Ιάφεθ γιο του Νώε της Π.Δ. Είναι πατέρας του Προμηθέα και παππούς του Δευκαλίωνα (γενάρχη των Ελλήνων)
κλπ
Και τους Κινέζους ή τους ιθαγενείς της Αμερικής αν γνώριζαν οι αρχαίοι Έλληνες, συγγενείς θα τους έβγαζαν. Με βάση την μυθολογία των αρχαίων Ελλήνων υπάρχει και η σύγχρονη εκδοχή που βγάζει τους Έλληνες γενάρχες όλης της ανθρωπότητας. Όπως επίσης και η μανιχαϊστική αντίληψη για τους κακούς απογόνους του Κρόνου, του Ιαπετού (Ίακχου-Ιακβέ), Προμηθέα, Κάδμου που σχετίζονται με τον γνωστό λαό της Μέσης Ανατολής.
Επίσης καλο θα ήταν να αναφέρουμε για την φιλοξενία των αρχαίων ελλήνων προς τους ξένους.
Οι Αρχαίοι Έλληνες τη θεωρούσαν ύψιστη αρετή και την είχαν θεοποιήσει. Ο ξένος προστατευόταν από τον Ξένιο Δία, την Αθηνά Ξενία και από τους Διόσκουρους Κάστωρ και Πολυδεύκη. Υπήρχε θεία απαίτηση για την περιποίηση των ξένων και εθεωρείτο αμάρτημα η κακή αντιμετώπισή τους. Η φιλοξενία ακολουθούσε μία ιεροτελεστία και παρέχονταν σε κάθε ξένο, ο οποίος ανεξάρτητα από την τάξη που ανήκε, μπορούσε να μείνει σε ειδικό δωμάτιο στον "ξενώνα". Η φιλοξενία είχε σημαντική κοινωνική δύναμη, διότι μπορούσε να συνδέσει άτομα οποιασδήποτε τάξης, ακόμη και απλούς πολίτες με βασιλιάδες. Στα χρόνια του Ομήρου, σε όποιο σπίτι και αν πήγαινε ένας ξένος, θα έβρισκε φιλοξενία. Κάτι τέτοιο αφορούσε όλες τις Πόλεις Κράτη της Ελλάδας, αν και οι Θεσσαλοί και οι Αθηναίοι φημίζονταν ειδικά για τα φιλόξενά τους αισθήματα. Ο ξένος βέβαια της εποχής του Ομήρου δεν ήταν τουρίστας, αλλά αγγελιοφόρος, εξόριστος, ταξιδιώτης, κλπ.
Η αποδοχή ενός ξένου για φιλοξενία λεγόταν «εστιάν» ή «ξενίζειν» ή «ξενοδοχείν». Ο ξένος με την άφιξή του έκανε ευχές στην οικογένεια που τον φιλοξενούσε και στην αναχώρηση δεχόταν δώρα. Όταν εμφανιζόταν ένας ξένος, ο κύριος του σπιτιού ή στην περίπτωση σύμφωνα με τους αρχαίους Έλληνες «ξενοδόχος» ή «στεγανόμος», ή «εστιοπάμμων» ή «ναύκληρος», τον προσκαλούσε στο σπίτι του και παρέθετε γεύμα προς τιμή του.
Η πρόσκληση σε γεύμα λεγόταν «επί ξενία καλείν». Ο ξένος μετά από το καθιερωμένο λουτρό, φορούσε τα πολυτελή ενδύματα που του προσέφερε ο οικοδεσπότης και στη συνέχεια καθόταν τιμητικά σε θρόνο. Το γεύμα συνήθως διαρκούσε πολύ, ενώ στη συζήτηση συμμετείχε και η οικοδέσποινα. Ο ξένος μετά από τα γεύματα έλεγε κάποια ιστορία ή κάποιο ανέκδοτο. Στην περίπτωση που κάποια ημέρα της φιλοξενίας δεν έτρωγε μαζί με τον ξενοδόχο του, τότε αυτός του έστελνε τρόφιμα στον ξένο του.
Αυτά συν έλληνες προς αποκατάσταση της ιστορίας όπου πολλοί <<πατριώτες>> ως ένδειξη του πατριωτισμού τους δεν σταματούν να διατυμπανίζουν τα ρατσιστικά τους ένστικτα κάτι το οποιο είναι εναντίον της ελληνικής φιλοσοφίας!
Και φυσικά ορισμένοι θα προτρέξουν να πουν ως ημιμαθείς ότι οι αρχαίοι έλληνες θεωρούσαν ξένους τους έλληνες από άλλες πολλοίς κράτη και όχι τους αλλόφυλους όπου κατά την δικη τους εκδοχή ονόμαζαν βαρβαρους. Δυστυχώς για αυτούς βαρβαροι ονόμαζαν κοινωνίες όπου δεν είχαν ούτε τα βασικά ενός πολιτισμούς...με το εμπόριο οι έλληνες γνώρισαν πολλούς διαφορετικούς λαούς όπου σε σημερινά ευρήματα βρίσκουμε την ελληνική επιρροή όπου δέχτηκαν και οι έλληνες τους ονόμαζαν ξένους και όχι βαρβαρους!
Πηγές:
Montibus descendum
ελληνων φιλοσοφια
Ομηρου οδύσσεια
Ομηρου ιλιάδα
Ηρόδοτος
Αθηνοκλής
